Στην Αρχαία Ελλάδα, κάθε Πόλις – Κράτος, είχε το δικό της ημερολόγιο, δηλαδή είχε τις δικές της ονομασίες στους 12 μήνες του έτους κι είχε τις δικές της εκδηλώσεις – εορτές, κατά την διάρκεια εκάστου μηνός. Η δομή, όμως, όλων των ημερολογίων στην Ελλάδα ήτανε ίδια. Οι περισσότερες Πόλεις, είχαν υιοθετήσει το Αττικό ημερολόγιο.
Οι Έλληνες χώριζαν το έτος σε 12 σεληνιακούς (συνοδικούς) μήνες κι επειδή γνώριζαν, ότι ο κάθε συνοδικός μήνας δεν είχε ακέραιο πλήθος ημερών (29 ½ ημέρες περίπου), έδιναν στους μήνες διάρκεια 30 ημερών (τέλειοι μήνες) και 29 ημερών(κοίλοι μήνες) εναλλάξ (κανένας μήνας δεν είχε 31, ή 28 ημέρες όπως σήμερα) και φρόντιζαν, ώστε η πρώτη ημέρα εκάστου μηνός να συμπίπτει, κατά το δυνατόν, με την Νέα Σελήνη (Νουμηνία).